Rozdział 1

  Agata chodziła do tej szkoły zaledwie rok, ale znała ją jak własną kieszeń. Zawsze zajmowała miejsce w czołówce najlepszych uczniów, przez co wiele osób uważało ją za kujonkę. Nie przejmowała się tym, nie obchodziła ją krytyka innych. Szła wciąż przed siebie z coraz lepszymi wynikami w nauce, tworząc własną ścieżkę.
  Do jej klasy miał dołączyć nowy chłopak. Szczerze mówiąc, spodziewała się kto to może być. Jaś i Agata przyjaźnią się już od siedmiu lat. Chłopak powiadomił ją o przeprowadzce do innej szkoły. Specjalnie wybrał technikum, by być w bliskim kontakcie z przyjaciółką.
  Podekscytowana dziewczyna podeszła do tablicy ogłoszeń i szukała znajomego nazwiska. Uśmiech spełz jej z twarzy, gdy w rubryce klasy IIa zamiast Jana Dąbrowskiego zastała Remigiusza Wierzgonia. Ogarnął ją smutek. Przecież miało być tak pięknie! Sprawdzała listę dwa razy, może coś przegapiła. Z zawodem na twarzy ruszyła do swojej klasy na spotkanie z wychowawcą. Ponownie uśmiech przywrócił jej krzątający się brunet.
- Jaś?! - wykrzyknęła i podbiegła do chłopaka.
Ten, zauważając ją, przerwał rozmyślenia i przytulił przyjaciółkę.
- No, co tam? Nareszcie jesteśmy w jednej klasie! - ucieszył się nieświadomy niczego.
Agata odrazu spochmurniała. Chłopak widocznie zauważył zmianę nastroju koleżanki, więc zapytał, co się stało.
- Chodzi o to, że... Nie chodzimy do tej samej klasy - z trudem to powiedziała.
Teraz Jaś też się zasmucił. Planował to na prawdę długo, ale jak widać, z marnymi skutkami.
- Ej, uśmiechnij się! Przecież będziemy się widywać na  przerwach - próbował ją pocieszyć.
Agata przytaknęła głową. Mimo, że spotkanie na pięciominutowych  przerwach było krótkie, mogą widywać się po szkole.
- Choćmy już do klasy - zaproponowała.
  Ponieważ lista uczniów znajdowała się na parterze, szatynka musiała biec aż na drugie piętro, bo tam miała spotkanie z wychowawcą. Spojrzała przelotnie na złoty zegarek na ręku i zaczęła jeszcze szybciej biec. Wskazówki zegarka wskazywały godzinę 12:10, a lekcja miała się rozpocząć o równej dwunastej. Obcasy stukały głośno o posadzkę. Jaś miał lekcje na parterze, więc nie miał większego problemu z dotarciem do sali.
  Kiedy zatrzymała się u drzwi do swojej klasy, wzięła głęboki oddech. Jednak większa dawka tlenu nie pomogła. Co pani sobie o niej pomyśli? Najlepsza uczennica spóźnia się już na pierwszą lekcję i to o dziesięć minut! A co, jeżeli wstawi jej uwagę? Szybko odsunęła od siebie te myśli i zapukała do drzwi.
  Każdy spojrzał w stronę wchodzącej dziewczyny, sprawdzając, czego dana osoba poszukuje. Agata szybko wytłumaczyła nauczycielce powód swojego spóźnienia, po czym usiadła obok swojej przyjaciółki, Julii. Przyjaźnią się w prawdzie aby rok, ale wiedzą, że mogą sobie wzajemnie ufać i pomagać w trudnych chwilach.
  Weszła w tej chwili, kiedy nauczyciel proponował jakiś nowy pomysł.
- Dzisiaj każdy z Was wylosuje osobę, z którą będziecie musieli wykonać projekt. Tematy podam później. Jednak, żeby było prościej to dziewczyny będą losować - wytłumaczył.
Po klasie dało się słyszeć pomruki niezadowolenia chłopców, lecz dziewczyny ucieszyły się na tę myśl. Szybko podeszły do biurka nauczyciela i wylosowali po jednej z karteczek. Agata była ostatnia w kolejce, ale jej się nie śpieszyło. Nie miała problemu jak inne koleżanki i lubiła wszystkich chłopaków ze swojej klasy. Sięgnęła ręką do pudełka i wyciągnęła z niej małą karteczkę, złożoną na cztery równe części. Odgięła ją i odczytała nazwisko REMIGIUSZ WIERZGOŃ. Popatrzyła na niego i jęknęła w duchu. Poczłapała do ławki i pochwaliła się przyjaciółce.
- Ale to super! Nie wiem, czemu ci się nie podoba ten pomysł. Przecież będziesz miała lepszą okazję, aby go lepiej poznać! - zaprzeczała Julia.
Agata wywróciła oczami. Może i był przystojny, nawet bardzo, ale... Właściwie nie miała żadnych powodów do niezadowolenia. Postanowiła, że zgodzi się go poznać.

••••••••••••••••••••

Siemka!
Oto już oficjalny pierwszy rozdział.

Prolog

  Rozpoczęła się jesień. Kolorowe  liście spadały z drzewa tworząc na ziemi piękny dywan. Osiemnastoletnia dziewczyna smacznie spała w wygodnym łóżku dopóki nie zabrzęczał budzik. Otworzyła senne powieki i przeciągnęła się. Następnie wyłączyła dzwoniący budzik i w pół przytomnie poszła do łazienki. Wzięła tam krótki, orzeźwiający prysznic, umyła zęby i nałożyła lekki makijaż, aby podkreślić swoją naturalną urodę. Długie kasztanowe włosy rozczesała i wyprostowała prostownicą. Po wyjściu z toalety podeszła do szafy i wyjęła z niej białą koszulę i czarną, luźną spódniczkę. Gdy ją założyła, wyszła z pokoju i ruszyła do kuchni. Na stole leżało śniadanie i jakaś karteczka, na której pisało:
Skarbie,
Musiałam wyjść dzisiaj wcześniej do pracy, ale za to wrócę szybciej. Śniadanie jest na stole.
Całuję,
Mama
  Szatynka przyzwyczaiła się już do takich dni, gdzie mama była w pracy cały dzień razem z tatą. Siedziała wtedy sama w domu i czytała książki lub chodziła do koleżanek.
  Po zjedzonym posiłku ubrała się w ciepłą jesienną kurtkę i wyszła na dwór. W drodze na przystanek przeszła przez kolorowy park, słuchając niezwykle melodyjnym  głosom ptaków. Kiedy doszła do celu, autobus już stał i widocznie czekał tylko na nią. Pośpiesznie wsiadła do pojazdu i szukała wolnego miejsca. Niestety, jedynym niezajętym przez kogoś siedzeniem było miejsce obok pewnego bruneta.
- Mogę się dosiąść? - spytała uprzejmie.
- Jasne - odpowiedział.
  Podróż wydała się dziewczynie dłuższa niż poprzednie. Czyżby to była wina siedzącego obok niej brązowookiego przystojniaka?

••••••••••••••••••••

Oto prolog mojego opowiadania. Liczę, że Wam się spodoba. Postanowiłam założyć tego bloga z myślą o fanach polskich Youtuberów. Pojawi się tu m.in. ReZigiusz i JDabrowsky.
Myślę, że cała fabuła przypadnie Wam do gustu :3
P.S. Wiem, że krótki prolog, ale dalsze rozdziały będą dłuższe *-*
To wszystko, siemaneczko! I do następnego rozdziału ! :*

CZYTASZ? KOMENTUJESZ!